صبح روز بعد با توافق هم.بچه را سقط كرديم و به پارك رفتيم.دلم گرفته بود.روبه مرتضي گفتم:«چقدر دوستم داري؟»
- اينم سواله!تو نفس مني.خيلي دوستت دارم.
- منم دوستت دارم .بخاطرت هم هر كاري انجام ميدهم.تو هم حاضري يك كاري كني؟
- چه كاري عزيزمن؟
- نرو دبي!
- اي خدا!حالا با اين اخلاق بچه ام ميخواهد!يكي بايد تو را نگه داره.
- خب نرو ديگه
- يكباره فقط
- پس دوستم نداري.باشه برو به سلامت.خداحافظ
- صبركن..كجا ميري...
ان شب گوشي را خاموش كردم و مرتضي هم صبح زود حركت كرد و رفت.و اي كاش...
دو روز گذشت و مرتضي تماس گرفت اما غرورم نگذاشت تا جواب بدهم.
به آموزشگاهي زنگ زد كه آنجا مربي بودم.جواب دادم
- الو؟بله؟
سلام خانومي
- سلام.چطوري؟
- مرسي.تو خوبي؟
- بد نيستم
- مهسا جونم.اين رسمش نيست كه مسافر را بدون خداحافظي و بد رقه بذارن به امون خدا.
- من كه خداحافظي كردم
- كجا؟
- توي پارك!
- دلخوري هنوز؟
- نباشم؟؟تو چي گفتي كه من به حرفت گوش ندادم؟ارزشم را پيشت فهميدم.منم ديگه دوستت ندارم.مثل خودت
- اگه دوستت ندارم چرا تماس ميگيرم تا صدات و بشنوم!
- مجبوري.زنگ ميزني .من جواب ندم بهونه بياد دستت.
- يعني من اينطوري ام.؟پس خدايا من بميرم مهسا راحت بشه.
- هيس!خدانكنه
- پس دوستم داري!
- نخند بچه پررو.كي مياي؟
- ماه بعد
- منتظرتم.
- فداي تو.كاري نداري؟
- نه زود بيا.شب ها تنهام مي ترسم
- برو خانه مامانت يا مامانم.
- درس دارم نميشه
- باشه تا چشم بهم بزني كنارتم.
اين تماس اولين و آخرين تماسي بود كه توي آن يك ماه جواب دادم.ماه بعد رسيد .مرتضي زير قولش زده بود.شايدم كارش طول كشيده.شايد اتفاقي افتاده.شايد...
هر روز توي اين فكر هاي لعنتي بودم كه يكي از همون شب ها داشتم درس ميخوندم صداي در آمد رفتمتا در را باز كردم.كسي نبود.نكنه به قول مرتضي توهم زدم!
در را بستم مثل ديوانه ها از پشت مبل پريد جلوم با يك دسته گل رز.
- سلام...سلام...سلام...
- عليك سلام.ديونه
- تو را خدا نزن.كبود شديم.ما كه كتك خور شماييم.بذار فداتون بشيم
- بغلش كردم و گفتم چطوري؟
- به لطف شما.دخمل كوچولو
- دستم و دور گردنش حلقه زدم و گفتم مگه قرار نبود سر ماه اينجا باشي.تماس هم كه نگرفتي؟آخه من بي معرفتم يا تو!
- چرا ولي عزيزكم...
- دروغ نگي ها!
- صبركن...منو بغل خودش نشاند و ادامه دا-كارهامون طول كشيد.تو چرا تا الان بيداري؟
- منم كارهام طول كشيد.درس دارم.
- مگه تو بهم قول ندادي كه خوابت كافي باشه.بازم چشماي منو دور ديدي.
- نه.خب درس هام زياده
- بريم بخوابيم خسته ام
- چيزي نميخوري؟
- نه
- پس برو بخواب من درس دارم
- دوست دارم كنارم باشي
- منم دوست دارم.اما دوست دارم امتحان پس فردا را خوب بدم
- خب فردا بخون.بيا بخواب.
- نگاهش كردم و ...
- تو را بايد با كتك پيش خودم نگه دارم بهت ميگم ميگي نه.بيا برو بخواب چشماش و نگاه كن.قرمز شده داره از كاسه در مياد
- باشه الان ميرم بخوابم
- آفرين.پس شب بخير.و به اتاق خودش رفت
- منم به اتاقم رفتم.و سعي كردم بخوابم
يك ماه از آمدنش نگذشته بود كه آن تلفن لعنتي همه چيز را خراب كرد.
داشتيم صبحانه ميخورديم كه گوشي مرتضي زنگ خورد
- الو،جانم؟
- ---------
- هان؟واجبه؟
- --------
- ولي من كه...
- ---------
- ببينم چي ميشه!
- -----------
- باشه چاره چيست
- -------
- خداحافظ.
مهسا،اگه يك چيز بگم.قهر نميكني؟دعوا نميكني؟عصباني نميشي و..
- بگو ديگه.چي؟
- بايد برم دبي.
- هان؟
- عصباني نشي ها.
- -------
- كسي ديگري نيست.بايد خودم برم.
- باشه خوش آمدي.
- ناراحتي؟
- ديگه حوصله ي اين كار ها و اخلاق هاتو ندارم.مگه شغل معلمي ات چي بود كه الان...
نظرات شما عزیزان:
saeed 
ساعت10:08---19 خرداد 1392
فوق العاده بود سایتی قشنگ و جالب بود به سایت من هم بیای.ممنون.gif)
